Miejsce doświadczeń własnych w szkoleniu psychoterapeutycznym

Praca z własnymi doświadczeniami jako część szkolenia w terapii i poradnictwie systemowym ma na celu poszerzenie możliwości odczuwania, myślenia i działania uczestników szkolenia.

Systemowe metody pracy z własnymi doświadczeniami ogniskują się na emocjonalnych, poznawczych oraz komunikacyjnych wzorcach uczestników poprzez poddawanie ich intensywnej refleksji.

Tematyka pracy z własnymi doświadczeniami dotyczy różnorodnych związków jednostki: historii życia danej osoby i jej rodziny oraz jej obecnej sytuacji w rodzinie, jej życia zawodowego a także przynależności kulturowej i społecznej (perspektywa interpersonalna), jak również obejmuje refleksję nad własnym światem uczuć i wzajemnych ich relacji (perspektywa intrapsychiczna).

Ważną rolę w tego rodzaju zajęciach odgrywa wnoszona przez uczestników grupy różnorodność perspektyw widzenia. Dzięki wymianie różnych możliwości nadawania znaczeń osoba podejmująca pracę z własnymi doświadczeniami może zyskać nowe spojrzenie na dotychczasową sytuację życiową, samego siebie, życiowe role itp. Nadawane nowe znaczenia własnym odczuciom i interakcjom wnoszą często nowy sens rozszerzający refleksję i działanie.  Otwiera to pożądane rozszerzenie własnych możliwości wyborów i decyzji tak w sytuacjach relacji terapeutycznych jak i osobistych.

Prowadzący stosują w pracy różne techniki w celu pobudzenia i ubogacenia procesu doświadczania jak wykorzystanie dynamiki grupy, eksternalizacja, wizualizacja, metafory, konstelacje itp.

Doświadczenia własne w ramach programu szkoleniowego WTTS nie są terapią własną. Nie zajmujemy się szukaniem rozwiązań dla osobistych problemów uczestników. Jeżeli prowadzący doświadczenia własne zaobserwowałby u uczestnika zachowania czy sposoby myślenia, które mogłyby istotnie utrudniać mu wykonywanie pracy terapeutycznej, może zalecić jemu udanie się na rozmowy terapeutyczne lub doradcze do innego terapeuty. Sam nie podejmuje się w ramach doświadczeń własnych pomaganiem w szukaniu rozwiązań problemów uczestników. Takie rozgraniczanie kontekstu nauczania i kontekstu terapeutycznego ma również uzmysłowić uczestnikom ważność rozgraniczania ról, w jakich nawiązują kontakty z klientami i uczniami. Dlatego też nie używamy wyrażeń „terapia własna” czy „terapia szkoleniowa”

Do uzyskania Certyfikatu Doradcy i Psychoterapeuty Systemowego jest możliwe zaliczenie terapii własnej tak indywidualnej jak i grupowej wg innych uznanych szkół psychoterapeutycznych jak również analizy własnej w wymiarze 50 % wymaganych godzin szkoleniowych.